مقایسه غلظت اسید اوریک و ظرفیت آنتی‏اکسیدانی پلاسما در افراد جوان سیگاری و غیر سیگاری

زمینه و هدف: افراد سیگاری در معرض مقادیر قابل توجهی از عوامل اکسید‏کننده می‏باشند. بیشتر مطالعات در مورد اثر سیگار روی پدیده آسیب اکسیداتیو و تغییرات آنتی‏اکسیدانی پلاسما، در افراد مسن و با سابقه طولانی از مصرف سیگار بوده و در افراد جوان گزارشات کمی موجود است. مطالعه حاضر به منظور بررسی غلظت اسیداوریک و ظرفیت آنتی‏اکسیدانی پلاسما در افراد جوان سیگاری و مقایسه آن با افراد جوان غیر سیگاری انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تحلیلی- مقایسه ای، 23 فرد سیگاری با سابقه مصرف روزانه حداقل 10 نخ سیگار به مدت حداقل 5 سال و 21 نفر غیرسیگاری، با سنّ کمتر از 40 سال، به طور اختیاری وارد مطالعه شدند. هیچ‏یک از افراد مورد مطالعه، بیماری عمومی نداشتند و از افرادی بودند که جهت غربالگری مراجعه کرده ‏بودند. نمونه خون ناشتا قبل از مصرف اولین سیگار گرفته ‏شد. پلاسمای نمونه جدا و در حرارت زیر 60 درجه برای آزمایشات بعدی نگهداری شد. در این مطالعه اسید اوریک با روش آنزیماتیک اندازه‏گیری گردید. روش‏های اصلی برای ارزیابی آسیب اکسیداتیو شامل روش ferric reducing/antioxidant power (frap) برای اندازه‏گیری قدرت آنتی‏اکسیدانی تام پلاسما، واکنش المن برای اندازه‏گیری گروه‏های تیول و غلظت 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (dpph) برای تعیین درصد خاصیت خنثی‏کنندگی رادیکال‏های آزاد پلاسما بودند. یافته ها: غلظت اسید اوریک (mg/dl) در افراد سیگاری 7/1±52/4 و در افراد غیر سیگاری 5/1±3/6 بود (001/0=p). مقادیر ظرفیت تام آنتی‏اکسیدانی پلاسما (µmol/l) که با سنجش frap تعیین گردید، در افراد سیگاری 4/214±7/980 و در افراد غیرسیگاری 9/156±4/997 بود (75/0=p). سنجش پراکسی‏رادیکال‏ها به کمک اندازه‏گیری dpph در افراد سیگاری 4/1±6/12% و در افراد غیر سیگاری 2/2±3/15% بود (37/0=p). در افراد سیگاری، سطح گروه‏های تیول (mmol/l) 9/60±1/281 و در افراد غیرسیگاری 8/57±5/256 بود (17/0=p). نتیجه گیری: با توجه به نقش سیگار در ایجاد آسیب اکسیداتیو و بیماری‏های قلبی‏عروقی، می‏توان بررسی غلظت اسید اوریک را به عنوان یک نشانگر ساده و قابل اندازه‏گیری در شناسایی افراد جوان سیگاری در معرض خطر آسیب اکسیداتیو مورد استفاده قرار داد.